Με τον όρο Λιθίαση του Ουροποιητικού αποκαλούμε τη δημιουργία λίθων εντός της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος (πυελοκαλυκικό σύστημα του νεφρού, ουρητήρας, ουροδόχος κύστη, ουρήθρα). Ανάλογα λοιπόν με την πληγείσα περιοχή, διακρίνουμε τη Λιθίαση του Ουροποιητικού σε λιθίαση των νεφρών (νεφρολιθίαση), λιθίαση των ουρητήρων (των σωλήνων που μεταφέρουν τα ούρα από τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη), λιθίαση της ουροδόχου κύστης και τέλος λιθίαση της ουρήθρας (του σωλήνα που αποβάλλει τα ούρα από την κύστη). Αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη πάθηση σε ασθενείς και των δύο φύλων. Το 10-12% του πληθυσμού θα νοσήσει τουλάχιστον 1 φορά από λιθίαση του ουροποιητικού συστήματος κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Η φύση των λίθων είναι τα ανόργανα στοιχεία. Μπορούμε να παρατηρήσουμε την δημιουργία λίθων από ποικίλα στοιχεία, τα οποία είναι τα εξής:
Σπανιότερες μορφές λίθων εμφανίζονται σε ασθενείς που διάγουν φαρμακευτική αγωγή με ακυκλοβίρη, ινδιναβίρη και τριαμτερένη.
Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και αλληλεπιδρούμε καθημερινά αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα κινδύνου για τη δημιουργία Λίθων στο Ουροποιητικό Σύστημα. Είτε πρόκειται για ενδογενείς παράγοντες κινδύνου(εσωτερικοί παράγοντες του οργανισμού κάθε ανθρώπου) είτε για εξωγενείς παράγοντες κινδύνου(εξωτερικοί παράγοντες που προέρχονται από το ευρύτερο περιβάλλον μας) , ο καθοριστικός παράγοντας είναι ο συνδυασμός των δύο επιμέρους παραγόντων και η αθροιστική επίδρασή τους στον οργανισμό.
Ως ενδογενείς παράγοντες θεωρούνται οι εξής:
Ως εξωγενείς παράγοντες θεωρούνται οι εξής: